φυτό (ουσ. ουδ.) φυτό [fiˈto] Αραβαν., Γούρδ., Φάρασ.

Αραβανί, Γούρδονος, Φάρασα

φ'τό [fto] Αραβαν., Φερτάκ.

Αραβανί, Φερτάκαινα

οφ’τό [oˈfto] Φερτάκ.

Φερτάκαινα

Αρσ. φυτός [fiˈtos] Φάρασ.

Φάρασα

οφ’τός [oˈftos] Σινασσ.

Σινασσός

Γεν. φυτοριού [fitoˈrʝu] Αραβαν.

Αραβανί

Πληθ. φυτόρια [fiˈtorʝa] Αραβαν.

Αραβανί

Αρχ ουσ. φυτόν. Ο τύπ. οφ’το με ανάπτυξη προθετ. [ο]. Οι τύπ. φυτός και οφτός με μεταπλ. του γένους. Για τους τύπ. γεν. εν και ονομ. και αιτ. πληθ. -οριού και -οριά αντιστοίχως, βλ. Dawkins (1916: 107).

Νεαρό φυτό και ειδικότ., το αμπέλι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Φύτεψα φυτός (Φύτεψα νέο αμπέλι) Φάρασ.

Φάρασα

-Ανδρ.

Ανδριώτης 1948

Το φυτό μας φέτ’ πολύ ντüζγκιüν’ τουν, πήραμ’ είκοσ’ γουμάρια σταφύλια (Το αμπέλι μας φέτος ήταν πολύ καλό, πήραμε είκοσι φορτία σταφύλια) Αραβαν.

Αραβανί

-Φωστ.

Φωστἐρης 1952

|| Φρ. Κοιμίζω το φυτό (Κοιμίζω το αμπέλι˙ Βάζω καταβολάδες) Αραβαν.

Αραβανί

-Φωστ.-Κεσ.

Φωστέρης/Κεσίσογλου 1960

φύτρα ( ουσ. θηλ. ) φύτρα [ˈfitra] Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Τσαρικ., Φάρασ., Φλογ. ...