φυσγόνι (ουσ. ουδ.) φυσγόνι [fisˈɣoni] Αραβαν., Σινασσ.

Αραβανί, Σινασσός

φυσγκόνι [fisˈgoni] Γούρδ.

Γούρδονος

φουσκόνι [fusˈkoni] Φερτάκ.

Φερτάκαινα

φοσγόνι [fosˈɣoni] Μισθ.

Μισθί

Από αμάρτ. φυσκώνιον (< αρχ. φύσκων), βλ. Andriotis (1974: λ. 6487). Πιθ. και από το αρχ. ουσ. φύσκη = φούσκα με παραγωγ. επίθμ. -όνι.

Πνεύμονας ό.π.τ.

ό.π.τ.

: || Φρ. Κάηκι ντου φοσγόνι τ’ (κάηκε ο πνεύμονάς του˙ το έλεγαν για κάποιον που πίνει πολύ νερό) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

φυσεμένος ( επίθ. ) φυσεμένο [fiseʹmeno] Σινασσ. ...