ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

σεπιδό ( επίρρ. ) σιπιδό [sipiˈðo] Σατ., Φάρασ. σεπιδό [sepiˈðo] Καππ. σιπιδά [sipiˈða] Καππ. σεπιδά [sepiˈða] Καππ. σεπεδιού [sepeˈðʝu] Σινασσ. σοπιδιού [sopiʹðʝu] Τελμ. σεπιούτ [seˈpçut] Ουλαγ. σιουπιούτ [sçuˈpçut] Φλογ. σӧbϋγιΰτ [søˈbyʝyt] Φλογ. σουπιουγίτ [supçuʹʝit] Φλογ. ...

σεπκίνι (ουσ. ουδ.) σεπκίνι [sepˈcini] Φάρασ. Από το τουρκ. ουσ. sepken = καταιγίδα, όπου και διαλεκτ. τύπ. sepkin.

Θύελλα Φάρασ. : || Ασμ. Τζ̑ι ’ύρτσ’ ο Θεός τον ταρόν σο σεπκίνι
λίμλωσ’ ο κόσμος, τζ̑ι ’ενόντουνα λίμλη ( Κι γύρισε ο θεός τον καιρό σε θύελλα
λίμνασε ο κόσμος, κι έγινε λίμνη) Φάρασ. -Θεοδ.Τραγ.

σεράι ( ουσ. ουδ. ) σαράι [saˈrai] Φάρασ. Γεν., Εν. σεραγιού [seraˈʝu] Αραβαν. Πληθ. σεράγια [seˈraʝa] Αραβαν. σεράια [seˈraia] Σίλατ., Σινασσ., Τσουχούρ. ...