ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

σαλάκα ( ουσ. ) σ̑αλάκ [ʃa'lak] Αξ. σαλάκα [sa'laka] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Σίλατ., Σινασσ., Φερτάκ., Φλογ. σάλακα ['salaka] Μισθ., Ουλαγ. σ̑ελέκ [ʃe'lek] Αξ., Μαλακ., Ουλαγ., Σινασσ., Τζαλ. τσάκα ['tsaka] Φάρασ. σ̑άκι ['ʃaci] Φάρασ. σαλάχι [sa'laçi] Φάρασ. Πληθ. σ̑ελέgια [ʃe'leɟa] Φλογ. ...

σαλαμάς (ουσ. αρσ.) σαλαμάς [salaˈmas] Σίλ. Από το τουρκ. ουσ. sallama = κούνημα, λίκνισμα.

Είδος χορού με κίνηση ολόκληρου του σώματος Σίλ.

σαλαμούρα ( ουσ. θηλ. ) σαλαμούρα [salaˈmura] Σινασσ. σαλαμόρα [salaˈmora] Γούρδ. ...