ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

σαλβάρι ( ουσ. ουδ. ) σ̑αλβάρι [ʃalˈvari] Αφσάρ., Σίλ., Τσουχούρ., Φάρασ. σ̑αλβάρ' [ʃalˈvar] Ανακ., Μαλακ., Μισθ. σαλβάρ' [salˈvar] Ουλαγ., Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ., Τζαλ., Τροχ., Τσαρικ. σαλαβάρ' [salaˈvar] Αραβαν. Πληθ. σ̑αλβάρια [ʃalˈvarʝa] Αξ., Φάρασ. σαλβάρε [salˈvare] Φάρασ. σαλβάρια [salˈvarʝa] Γούρδ., Μισθ. σαλβάρα [sa'lvara] Μαλακ. ...

σαλγάμι (ουσ. ουδ.) σαλγάμι [sal'ɣami] Γούρδ. σ̑αλγκάμ' [ʃalˈgam] Ουλαγ. σαλκάμ' [salˈkam] Φερτάκ. σ̑αγλάμ [ʃaɣˈlam] Αξ. Από το τουρκ. ουσ. şalgam = γογγύλι, όπου και διαλεκτ. τύπ. şalğam. Για τον τύπ. σαλγάμι βλ. και Κορ. Ἄτ. 1.241, Κουκουλές ΒΒΠ 5, 48.

1. Είδος ρεπανιού, γογγύλι Αξ., Ουλαγ.

2. Πωλητής λαχανικών Φερτάκ.

σαλγίμ ( ουσ., ουσ. ουδ. ) σαλγι̂́μ [sal'ɣɯm] Μαλακ. ...