ικιντζής (επίθ.) ικινdζής [icinˈdzis] Σίλ.

Σίλλη

ικ͑ινdζ̑ί [ikʰiˈnʤi] Αξ., Αραβαν., Σίλ., Τσουχούρ.

Αξός, Αραβανί, Σίλλη, Τσουχούρι

Θηλ. ικινdζίσα [icinˈdzisa] Σίλ.

Σίλλη

Από το νεότ. επίθ. ἰκιντζής (πβ. Δαπόντ. Δακ. ἐφ. 14.3.24 «τὸν δὲ ἰκιντζὴ μαδένην Μεχμὲδ ἐφένδην τὸν ἔκαμε πὰς κάλφαν»), το οπ. από το τουρκ. επιθ. ikinci = δεύτερος. Ο τύπ. θηλ. ικιντζίσσα με την προσθήκη του θηλ. επιθμ. -α στο ικιντζής.

Δεύτερος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ικ͑ινdζ̑ί μου τ' παιρί (Το δεύτερό μου παιδί) Σίλ.

Σίλλη

-ΚΜΣ-ΛΚ6

ΚΜΣ-ΛΚ6

Συνών. δίκι

ικιντί ( ουσ. ουδ. ) ικ͑ινdί [ikʰinˈdi] Ανακ., Μαλακ., Φλογ. ικινdίς [icinˈdis] Φλογ. 'κινdί [cinˈdi] Αξ., Τροχ. ικινdού [icinˈdu] Σίλ., Σινασσ. ...