-ικός
(επίθμ.)
-ικός
[-iˈkos]
Ανακ., Αξ., Μαλακ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ., Φλογ.
-ικό
[-iˈko]
Αφσάρ., Σίλ., Φάρασ.
Θηλ.
-ική
[-iˈci]
Ανακ., Μαλακ., Σίλ.
Αρχ. επίθμ. -ικός.
Μετονομ. επίθμ. για τον σχηματ. επιθ. (συχνά ουσιαστικοπ.) τα οποία δηλώνουν ότι το προσδιοριζόμενο φέρει ιδιότητα ή χαρακτηριστικό που εμπεριέχεται στην έννοια της πρωτότυπης λέξης
Καππ.
:
αγγελικός
Φάρασ., Σινασσ.
βαθικός
(βαθύς)
Σινασσ., Τσουχούρ., Φλογ., Φκόσ.
βασιλικό
(που αρμόζει ή σχετίζεται με βασιλιά)
Φάρασ., Αραβαν., Γούρδ.
κοκκινικός
(κοκκινωπός)
Μισθ.
νηστικός
Μαλακ., Σίλ., Φλογ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ.
παπαδική
(ετήσιο ποσό που δίδεται από τους ενορίτες προς τον ιερέα ως αμοιβή)
Μαλακ.
σ̑αμωνικό
(είδος πεπονιού που μπορούσε να διατηρθεί και τον χειμώνα)
Φάρασ.
χειμωνικός
(χειμωνιάτικος)
Σίλ.
σκαλικό
(σκάλα)
Σινασσ.
σκετελικό
(είδος δώρου)
Ανακ.
Συνών.
-άδα, -ανός, -άρης, -άρι