σουλούκι (ουσ. ουδ.) σουλούκι [su'luci] Φάρασ.

Φάρασα

σ̑ουλούκ' [ʃuˈluk] Φλογ.

Φλογητά

σουλούτσ’ [su'luts] Μισθ.

Μισθί

σιλίκ' [si'lik] Τροχ.

Τροχός

Πληθ. σουλούκια [su'luca] Ανακ.

Ανακού

φσιλίκια [fsi'lica] Τροχ.

Τροχός

Από το τουρκ. ουσ. sülük = βδέλλα. Ο τύπ. φσιλίκια με αρκτ. [f] πιθ. με επίδρ. του ουσ. βδέλλα.

Βδέλλα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Σουρπούντσις απάνου μ' 'αν ντου σουλούτσ' (κόλλησες επάνω μου σαν την βδέλλα) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Το σιλίκ τρώισκεν το σώμα τ’ (Η βδέλλα έτρωγε το σώμα του) Τροχ.

Τροχός

-Νίγδελ.Λ.

Νίγδελης 2018

|| Φρ. Μαγιού σουλούκια (Βδέλλες του Μαΐου˙ oι βδέλλες που έφερναν οι Τούρκοι τον Μάιο και τις αντάλλασσαν με δημητριακά ή φρούτα, και είχαν θεραπευτικές ιδιότητες κατά του πονοκέφαλου) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Συνών. βδέλλα, γιαφσάκος

Τροποποιήθηκε: 07/09/2025

σουλουσεπκίν ( ουσ. ουδ. ) σουλουσεπκίν [sulusepˈcin] Φάρασ. ...