ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κουκούδι ( ουσ. ουδ. ) κουκούδι [kuˈkuði] Σινασσ., Τζαλ., Φάρασ., Φκόσ. κουκούδ' [kuˈkuð] Ανακ., Μαλακ., Σίλατ., Σινασσ., Τζαλ., Φλογ. κουκούγ̑' [kuˈkuʝ] Αξ., Μισθ., Τσαρικ. κουκούχ̑' [kuˈkuç] Σεμέντρ. κουκούρ' [kuˈkur] Αραβαν., Γούρδ. κουκούι [kuˈkui ] Αραβ., Δίλ., Μισθ., Τροχ., Τσαρικ. κοκούτ' [koˈkut] Φερτάκ. ...

κουκούλα (ουσ. θηλ.) κουκούλα [kuˈkula] Γούρδ. κουκουλέτα [kukuˈleta] Μαλακ. Από το μεσν. ουσ. κουκούλλα. Πβ. και τουρκ. διαλεκτ. kukula = ανδρικό κάλυμμα κεφαλής με φούντα, δάν. από την ελλ. (Tietze 2016, λ. kukula).

1. Κουκούλα ό.π.τ.

2. Λοφίο Γούρδ.

Τροποποιήθηκε: 21/08/2025

κουκούλι ( ουσ. ουδ. ) κουκούλι [kuˈkuli] Φάρασ. ...