ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κουκούλι ( ουσ. ουδ. ) κουκούλι [kuˈkuli] Φάρασ. ...

κουκούμι (ουσ. ουδ.) κουκούμι [kuˈkumi] Γούρδ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. κουγιούμ' [kuˈʝum] Ανακ., Σινασσ. Από το μεταγν. ουσ. κουκκούμιον (< λατιν. cucuma). O τύπ. κουγιούμ' αντιδάν. από το τουρκ. güğüm <ελλ. κουκούμι, πβ. τον ήδη νεότ. τύπ. γκουγιούμι (Κριαρ.).

Υδροδοχείο, συνήθως χάλκινο ό.π.τ. : Οι ’ναίτσεις πααίνκαν ση βρύση, μο τα σιτίλα τσαι τα κουκούμα τσ̑αι φερίγκαν το «ταζό το νερό» (Οι γυναίκες πήγαιναν στην βρύση με τα καρδάρια και τα κανάτια και έφερναν «το καινούργιο νερό») Τσουχούρ. -ΑΠΥ-Bağr. Πβ. κουμνί, πακράτσι, σιτίλι

κουκούρτι ( ουσ. ουδ. ) κ͑ουκ͑ούρτ͑ι [kʰuˈkʰurtʰi] Φάρασ. κουκούρτ' [kuˈkurt] Ανακ., Μισθ., Σινασσ. ...