σιτίλι (ουσ.) σ̑ιτίλιν [ʃiˈtilin] Φάρασ.

Φάρασα

σ̑ιτίλι [ʃiˈtili] Αφσάρ., Κίσκ., Τσουχούρ., Φάρασ.

Αφσάρι, Κίσκα, Τσουχούρι, Φάρασα

σιτίλ' [siˈtil] Μαλακ., Σινασσ.

Μαλακοπή, Σινασσός

Θηλ. σίτλη [ˈsitli] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. sitil = κάδος, απώτερα αντιδάν. από το μεταγν. ουσ. σιτλίον < σίτλα < λατιν. situla. Πβ. αρμεν. sidl και κουρδ. sitil. Πβ. και πβ. Tietze (2019: λ. sitil ΙV).

1. Καρδάρα για το άρμεγμα Φάρασ.

Φάρασα

: 'φόdες ντα λιμέσκε, 'άχτσεν ντο σιτίλι. 'ύρτσεν ντα σένdα κούπα (Όπως τα άρμεγε, κλώτσησε την καρδάρα, την αναποδογύρισε) Φάρασ.

Φάρασα

-Dawk.

Dawkins 1916

Συνών. αλμεχτήρι, Πβ. πακράτσι

2. Χάλκινο δοχείο υγρών, κουβαδάκι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Έμbασε το φαΐ σο σ̑ιτίλιν 'μπέσου (Έβαλε το φαγητό στο δοχείο) Φάρασ.

Φάρασα

-Dawk.

Dawkins 1916

Την Πρωτοχρονιά πίρμου να ξημερώσει οι ναίτσις πααίγκαν ση βρύση, μο τα σιτίλα τσαι τα κουκούμα τσ̑αι φερίγκαν "το ταζό το νερό» (Την Πρωτοχρονιά πριν να ξημερώσει οι γυναίκες πήγαιναν στη βρύση με τα κουβαδάκια και τα κανάτια και έφερναν "το καινούργιο νερό») Τσουχούρ.

Τσουχούρι

-ΑΠΥ-Bağr.

ΑΠΥ-Bağr.

3. Μικρό πιθάρι Φάρασ.

Φάρασα

σιτιλόκκο ( ουσ. ουδ. ) σ̑ιτιλόκκο [ʃitiˈloko] Φάρασ. ...