σιτσιράτημα (ουσ. ουδ.) σιτσιράτημα [sitsiˈratima] Μαλακ.

Μαλακοπή

σιτ͑σ̑ιράτημα [sitʰʃiˈratima] Φάρασ.

Φάρασα

σιτ͑σ̑ιράτ’μα [sitʰʃiˈratma] Φάρασ.

Φάρασα

τσιράημα [tsiˈraima] Μισθ.

Μισθί

Από το ρ. σιτσιρατίζω, όπου και τύπ. σιτσιρατώ, και το παραγωγ. επίθμ. -μα, όπου και τύπ. -ημα. Πβ. τουρκ. sıçratma = πιτσίλισμα.

1. Αναπήδηση ό.π.τ.

ό.π.τ.

2. Πιτσίλισμα Φάρασ.

Φάρασα

3. Άλμα Μισθ.

Μισθί

Συνών. ατλαμά, χοπλάτημα

σιτσιρατίζω ( ρ. ) σιτσιραdίζω [sɯtsɯraˈdɯzo] Αξ. σιτσ̑ιρατίζω [sitʃiraˈtizo] Μαλακ., Φάρασ. σιτσιραdού [sɯtsɯraˈdu] Ουλαγ. σιτσ̑ιρατώ [sitʃiraˈto] Σινασσ., Φάρασ., Φλογ. σιτ͑σ̑ιρατώου [sitʰʃiraˈtou] Φάρασ. τσιραΐζω [tsira'izo] Μισθ. Αόρ. σιτσ̑ιράτ’σα [sitʃiˈratsa] Μαλακ., Φερτάκ. σιτσ̑ιράσα [sitʃiˈrasa] Τελμ. σιτσ̑ιράισα [sitʃiˈraisa] Σίλ. ...