σιτάρι (ουσ. ουδ.) σιτάρι [siˈtari] Ποτάμ.

Ποτάμια

σ̑ιτάρ' [ʃi'tar] Ανακ.

Ανακού

στάρι [ˈstari] Σίλ., Τελμ., Τροχ.

Σίλλη, Τελμησσός, Τροχός

στάρ’ [ˈstar] Φερτάκ.

Φερτάκαινα

Από το μεταγν. ουσ. σιτάριον, υποκορ. του σῖτος. Ο τύπ. στάρι μεσν.

Σιτάρι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Στο δρόμο ραίνουν στάρι, ρύζ̑ι, σταφίδες κουφέτι (στον δρόμο ραίνουν στάρι, ρύζι, σταφίδες, κουφέτα) Τελμ.

Τελμησσός

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Σπέριξαμ' σιτάρια, κουκιά, φασόλια (σπέρναμε σιτάρι, κουκιά, φασόλια) Ποτάμ.

Ποτάμια

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Συνών. γέννημα, κοκκί, ταχίλ

σιτζίμι ( ουσ. ουδ. ) σιτζ̑ίμ' [siʹdʒim] Μαλακ., Σίλ., Σινασσ. σιτσ̑ίμ' [siʹtʃim] Φλογ. ...