ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αλμέγω ( ρ. ) αλμέγω [alˈmeɣo] Αξ., Σίλατ., Φερτάκ., Φλογ. αλμέζω [alˈmezo] Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ., Τελμ., Φερτάκ. αλμέζου [alˈmezu] Μισθ., Τσαρικ. αλιμέζω [aliˈmezo] Ανακ. 'λιμέζω [liˈmezo] Φάρασ., Φκόσ. Παρατατ. αλμέισ̑γκα [alˈmeiʃga] Ουλαγ. άλμιζα [ˈalmiza] Μισθ. ήλμεζα [ˈilmeza] Ουλαγ., Τελμ. λιμέσκα [liˈmeska] Αόρ. άλμιξα [ˈalmiksa] Μισθ. ...

αλμεχτήρι (ουσ. ουδ.) αλμεχτήρ’ [almexˈtir] Ανακ., Αξ., Μαλακ., Ουλαγ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Τσαρικ., Τσουχούρ., Φερτάκ., Φλογ. αλμεχτσ̑ήρ’ [almexˈtʃir] Αραβαν., Γούρδ., Φερτάκ. Από το πρώιμ. μεσν. ουσ. ἀμελκτήρ = κάδος αρμέγματος (πβ. Ησύχ. Α 6955 «ἀρακτῆρα· ἀμελκτῆρα») και το παραγωγ. επίθμ. -ίον > -ι.

Κάδος για το άρμεγμα ό.π.τ. : Άλμεγαν τα χτηνά και τα πρόγατα σο αλμεχτήρ' (Άρμεγαν τις αγελάδες και τα πρόβατα στην καρδάρα) Φλογ. -ΙΛΝΕ 812 Συνών. σιτίλι, Πβ. πακράτσι

αλμεχτό ( ουσ. ουδ. ) αλμιχτό [almiˈxto] Σινασσ. ...