πακράτσι (ουσ. ουδ.) παχράτσ' [paˈxrats] Δίλ., Μισθ.

Δίλα, Μισθί

παρχάτσ' [parˈxats] Σινασσ.

Σινασσός

παρκάτζ' [parˈkadz] Σινασσ.

Σινασσός

παρχάτσι [parˈxatsi] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. ουσ. bakraç = χάλκινος κουβάς, μπακράτσι, όπου και διαλεκτ. τύπ. parkaç και parhaç. Τύπ. μπακράτζι ήδη νεότ. Πβ. ποντ. πακράdζ̑ιν. Πβ. πάρτσι

Μπακράτσι, χάλκινο πλατύ δοχείο για το άρμεγμα ή την φύλαξη γαλακτοκομικών ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Είχαν και π̔αχράτσ̔α για το βούτ’ρο (Είχαν και μπακράτσια για το βούτυρο) Δίλ.

Δίλα

-ΙΛΝΕ 887

Κωστάκης 1967

Βρασ̑όλε, ζενίθε, 'πέσου στο παρχάτσι μο τα καρυδώνα τα φύα σως του Έι Παυλίτση την ορτή (Βραχιόλια, χάντρες, μέσα στο μπακράτσι, με τα φύλλα καρυδιάς, μέχρι την εορτή του Αγ. Παύλου· από έθιμο μαντείας) Φάρασ.

Φάρασα

-Ιορδαν.

Ιορδανίδης 2018

Συνών. αλμεχτήρι, σιτίλι

παλαγγουλάρια ( ουσ. ) παλαγγουλάρια [palaguˈlarʝa] Σίλ. ...