μπακιριώνας (επίθ.) πακ͑ιριώνας [pakʰiˈrʝonas] Ανακ., Μισθ.

Ανακού, Μισθί

μπαgιριώνας [baɟiˈrʝonas] Φλογ.

Φλογητά

πακουριώνας [pakuʹrʝonas] Μισθ.

Μισθί

πακ͑ιρώνα [pakʰiˈrona] Κίσκ., Φάρασ.

Κίσκα, Φάρασα

παχ'ρώνα [paʹxrona] Τσουχούρ.

Τσουχούρι

Από το ουσ. μπακίρι, όπου και τύπ. παχίρι, και το παραγωγ. επιθμ. -ώνας.

1. Ως επίθ., χάλκινος Ανακ., Κίσκ., Μισθ., Φάρασ.

Ανακού, Κίσκα, Μισθί, Φάρασα

: Πακιρώνα ποτούτσ̑ι (Μπακιρένιο ποτήρι) Κίσκ.

Κίσκα

-ΚΜΣ-ΚΠ376

ΚΜΣ-ΚΠ376

Nτα σκέφια μας τσ̑όδαν πακουριώνας (Τα σκεύη μας ήταν χάλκινα) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Πήριν α μέγα παχ’ρώνα τέιστι πεσκέσι σην εκκλεσία (Πήρε ένα μεγάλο μπακιρένιο σκεύος δώρο στην εκκλησία) Τσουχούρ.

Τσουχούρι

-ΑΠΥ-Bağr.

ΑΠΥ-Bağr.

Συνών. μπακιρένιος

2. Ως ουσ., χάλκινα μαγειρικά σκεύη Μισθ., Φλογ.

Μισθί, Φλογητά

: Το φαΐ το ψήνισκαμ’ σα παgιριώνας (To φαΐ το μαγειρεύαμε σε χάλκινα σκεύη) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΜΣ-ΚΠ191

ΚΜΣ-ΚΠ191

Τροποποιήθηκε: 15/08/2025

μπακιρτσής ( ουσ. αρσ. ) μπαχ̇ιρτσ̑ής [baxirʹtʃis] Φάρασ. ...