μπαλντίρι (ουσ. ουδ.) μπαλντέρι [balˈderi] Σίλατ.

Σίλατα

παλντίρι [palˈdiri] Φάρασ.

Φάρασα

παλτίρι [palˈtiri] Φλογ.

Φλογητά

παλντούρι [palˈduri] Αφσάρ.

Αφσάρι

παλντΰρ [palˈdyr] Φλογ.

Φλογητά

Από το τουρκ. ουσ. baldır = α) μηρός β) οστό κνήμης γ) παλαιότ., μίσχος.

1. Κνήμη Αφσάρ., Φάρασ.

Αφσάρι, Φάρασα

Συνών. οστό

2. Μηρός Σίλατ.

Σίλατα

: Τότε έκοψεν ασ' σο μπαλντέρι τ’ το πα'ύ το κιριάς (Τότε έκοψε από τον μηρό του το παχύ το κρέας) Σίλατ.

Σίλατα

-Dawk.

Dawkins 1916

3. Γόνατο Φλογ.

Φλογητά

Συνών. γόνατο, τοπούχι

4. Μίσχος φυτού Φλογ.

Φλογητά

: Τα τσ̑ιχόρια μικρά κειότανε, κάνισ̑καν μακρύ παλντΰρ (Τα αγριοράδικα ήταν μικρά, έκαναν μακρύ μίσχο) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

μπαλντιρτζάν ( ουσ. ) μπαλντîρτζάν [baldɯrˈdzan] Αξ. μπαλντουρτζ̑άν [baldurˈdʒan] Μισθ. παλτιρτσ̑άνι [paltir'tʃani] Τσουχούρ., Φάρασ. Πληθ. παλντιρτζάνε [paldirˈdzane] Φάρασ. ...