αγρώστι (ουσ. ουδ.) αγρώστι [aˈɣrosti] Αξ., Σινασσ.

Αξός, Σινασσός

αγρώστ' [aˈɣrost] Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Σινασσ.

Μαλακοπή, Μισθί, Σίλατα, Σινασσός

αγρώσ̑τ’ [aɣˈroʃt] Ανακ., Φλογ.

Ανακού, Φλογητά

αγρώσ̑’ [aɣˈroʃ] Δίλ.

Δίλα

αγρώχτσ̑ι [aˈɣroxtʃi] Αραβαν., Γούρδ.

Αραβανί, Γούρδονος

αργώχτσ̑ι [arˈɣoxtʃi] Αραβαν.

Αραβανί

Πληθ. αγρώστια [aˈɣrostça] Μαλακ., Σίλατ.

Μαλακοπή, Σίλατα

Από το αρχ. ουσ. ἄγρωστις και το υποκορ. επίθμ. -ιον > -ι. Για την φωνολογική εξέλιξη του αρχ. τύπου, βλ. Χατζιδάκις, ΜΝΕ Β΄, 219, 286.

1. Το δημητριακό φυτό Kυνόδους ο δάκτυλος (Cynodon dactylon) της τάξεως των αγρωστιδών Ανακ., Σινασσ.

Ανακού, Σινασσός

2. Κατά πληθ., ρἰζα του ίδιου φυτού το οπ. χρησιμοποιείται για καθαρισμό των σκευών με τρίψιμο Αραβαν., Σίλατ.

Αραβανί, Σίλατα

3. Αγριάδα Αξ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Φλογ.

Αξός, Δίλα, Μαλακοπή, Μισθί, Φλογητά

: 'ς το κόμμα φύτρωσεν γκόσμος αγρώστι (Στο χωράφι φύτρωσε πολλή αγριάδα) Αξ.

Αξός

-Μαυρ.-Κεσ.

Μαυροχαλυβίδης/Κεσίσογλου 1960

Συνών. αϊρίχι

αγτζουμπέγκι ( ουσ. ουδ. ) αγτζεbέκ [aɣdzeˈbek] Τροχ. αγτζεπέκ’ [aɣdzeˈpek] Τροχ., Φλογ. αγdζ̑επέκ [aɣdʒeˈpek] Αξ. αγdζ̑ουbέgι [aɣdʒuˈbeɟi] Φάρασ. αγτζ̑ουπέκι [aɣdʒuˈpeci] Φάρασ. Πληθ. αγdζ̑ουπέκα [aɣdʒuˈpeca] Φάρασ. ...