ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

λαγήνι ( ουσ. ουδ. ) λαγήνι [laˈʝini] Σίλ., Σινασσ., Φερτάκ. λαγήν' [laˈʝin] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Σίλατ., Σινασσ., Φλογ. λαήνι [laˈini] Ανακ., Μισθ., Ποτάμ., Σίλ. λαήν' [laˈin] Αξ., Αραβ., Δίλ., Μισθ., Ουλαγ., Τελμ., Τσαρικ. λαήν̑' [laˈiɲ] Μισθ. ‘αήνι [aˈini] Φάρασ. Πληθ. λαήνια [laˈiɲa] Γούρδ., κ.α., Μισθ. ...

λαγηνιώνα (ουσ. θηλ.) λαηνιώνα [laiˈɲona] Ανακ. Από το ουσ. λαγήνι, όπου και τύπ. λαήνι, και το παραγωγ. επίθμ. -ώνας.

Επιτοίχιο λίθινο στήριγμα λαγηνιών, όπου αυτά στερεώνονταν επικλινώς ώστε να χύνεται εύκολα το νερό Ανακ. Συνών. λαγηνοστάσι

λαγηνόραμμα ( ουσ. ουδ. ) λαηνόραμμα [laiˈnorama] Ποτάμ. αηρόλαμμα [aiˈrolama] Σινασσ. ...