ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

χωριό ( ουσ. ουδ. ) χωριό [xoˈrʝo] Αξ., Αραβαν., Μισθ., Ουλαγ., Σεμέντρ., Σίλ. χουριό [xuˈrʝo] Σίλ. χωρίον [xoˈrion] Φάρασ. χωρίο [xoˈrio] Κίσκ. Αρσ. χωρίος [xoˈrios] Κίσκ., Σατ., Φάρασ. χωριός [xoˈrʝos] Τελμ. ...

χωριοκλωθού (ουσ. θηλ.) χωριοκλωθού [xorʝokloˈθu] Μαλακ. Από τα ουσ. χωριό και κλωθού με συνδ. φωνήεν.

Ως χαρακτηρισμός για κάποιον που περιφέρεται από το ένα χωριό στο άλλο Πβ. κλωθού

χωρίς ( πρόθ. ) χωρίς [xoˈris] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Σίλ., Σινασσ., Φάρασ., Φκόσ., Φλογ. χώριζ ['xoriz] Σίλ. χώρις ['xoris] Σίλ. χωρ'ς [xors] Αξ., Μαλακ. ...