ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

καρύδι ( ουσ. ουδ. ) καρύδι [kaˈriði] Ανακ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. καρύδ' [kaˈrið] Ποτάμ., Σινασσ., Τελμ., Τζαλ., Φλογ. καρύθ' [kaˈriθ] Σίλατ. καρύτ' [kaˈrit] Φερτάκ. καρύγι [kaˈriʝi] Γούρδ. καρύγ̑' [kaˈriʝ] Αξ., Ουλαγ. καρύχ' [kaˈrix] Αραβαν. καρύι [kaˈrii] Μισθ., Τσαρικ. καρύ [kaˈri] Αξ., Αραβαν., Μπέηκ. καρύρι [kaˈriri] Σίλ. ...

καρυδιά (ουσ. θηλ.) καρυδιά [kariˈdʝa] Τροχ. καρυριά [kariˈrʝa] Σίλ. Από το νεότ. ουσ. καρυδέα > καρυδιά.

Καρυδιά ό.π.τ. : Σο χωριό μάνα μ' είχε χώστρα· το κάνισκαμ' από καρυδιάς ξύλο (Στο χωριό η μάνα μου είχε αργαλειό· τον φτιάχναμε από ξύλο καρυδιάς) Τροχ. -Νίγδελ.Τροχ. Συνών. καρύδι :2

καρυδιώνας ( επίθ. ) καρυδιώνας [kariˈðʝonas] Ανακ., Σινασσ. ...