καρτάλος (ουσ. αρσ.) καρτάλος [karˈtalos] Φλογ.

Φλογητά

καρτάλους [karˈtalus] Μισθ.

Μισθί

γαρτάλος [ɣarˈtalos] Αξ., Τροχ.

Αξός, Τροχός

γαρτάλους [ɣarˈtalus] Μισθ.

Μισθί

Ουδ. γαρτάλι [ɣarˈtali] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. ουσ. kartal = αετός.

Αετός, σταυραετός, όρνιο ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ήρθεν γαρτάλος, σέρεψε τα ορνία! (Ήρθε ο αετός, μάζεψε τις κότες!) Τροχ.

Τροχός

-ΙΛΝΕ 1555

Τσολακίδης 2024

Συνών. κυνηγάρης, τσαϊλάχος

Τροποποιήθηκε: 04/09/2025

καρτζί ( ουσ. ουδ. ) καρτζί [karˈdzi] Σινασσ. κάρτσ̑' [ˈkartʃ] Μαλακ. ...