τσαϊλάχος (ουσ.) τσ̑αϊλάχ' [tʃaiˈlax] Φλογ.

Φλογητά

τσαϊλάχος [tsaiˈlaxos] Φλογ.

Φλογητά

τσ̑αϊλάχους [tʃaiˈlaxus] Μισθ.

Μισθί

τσ̑αλιάχος [tʃaˈʎaxos] Αξ.

Αξός

τσ̑αλιάχους [tʃaˈʎaxus] Μισθ.

Μισθί

τσ̑αρτσ̑αλάχος [tʃartʃaˈlaxos] Ανακ.

Ανακού

Από το τουρκ. ουσ. çaylak (< παλ. τουρκ. çarla- ή çavla-), όπου και διαλεκτ. τύπ. çaylah = αετός (THADS 3, λ. çaylah). Πβ. τον ήδη νεότ. τύπ. τσελέγης = είδος γερακιού (Μηνάς 2012: 302).

1. Γεράκι Αξ., Μισθ., Φλογ.

Αξός, Μισθί, Φλογητά

Συνών. αλιτζής, σαχίν, τογάνους :1

2. Αετός Μισθ.

Μισθί

3. Όρνεο που τρώει ψοφίμια Μισθ., Φλογ.

Μισθί, Φλογητά

τσαϊντανούχι ( ουσ. ουδ. ) τσ̑αϊdανούχ΄ [tʃajdaˈnux] Μισθ. ...