ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

καρτσάζω ( ρ. ) καρτσάζω [karˈtsazo] Αξ. καρτσ̑ανίξου [kartʃaˈniksu] Μισθ. Αόρ. καρτσάσα [karˈtsasa] Αξ. ...

καρτσουλιέκος (ουσ. αρσ.) καρτσ̑ουλι-έκ' [kartʃuliˈek] Φάρασ. Πληθ. καρτσ̑ουλι-έγκοι [kartʃuliˈeɟi] Φάρασ. Από το αρμεν. ουσ. karšelik' = εξάμβλωμα, τέρας, είδωλο.

1. Ορεσίβιος ανθρωποφάγος δράκος : Ήρταν οι μαλλιέροι, οι ασλάνοι, οι καρτσ̑ουλιέgοι· κάτζανε 'ς σπήλο 'μbέσου (Ήρθαν τα μαλλιαρά τέρατα, τα λιοντάρια και οι ανθρωποφάγοι δράκοι· κάθισαν μέσα στην σπηλιά) Φάρασ. -Dawk. Συνών. δράκος, θεριό, Πβ. μαλλιάρης, ντέβι

2. Σαρκοφάγο θηρίο (π.χ. ύαινα, λιοντάρι, τίγρη, πάνθηρας) : || Παροιμ. Να τρως ανdί λύκος· σαμού πιαίν' τ' όργο πάλ’, ανdί καρτσ̑ουλι-έκ' ν’dα πιαις (Να τρως σαν λύκος· όταν όμως πιάνεις δουλειά, σαν πάνθηρας να την πιάνεις˙ Θα πρέπει να προσπαθείς σκληρά για να κάνεις καλά την δουλειά σου και να μπορείς να βγάζει το ψωμί σοτ) Φάρασ. -Λουκ.Λουκ. Συνών. θεριό

καρύδι ( ουσ. ουδ. ) καρύδι [kaˈriði] Ανακ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. καρύδ' [kaˈrið] Ποτάμ., Σινασσ., Τελμ., Τζαλ., Φλογ. καρύθ' [kaˈriθ] Σίλατ. καρύτ' [kaˈrit] Φερτάκ. καρύγι [kaˈriʝi] Γούρδ. καρύγ̑' [kaˈriʝ] Αξ., Ουλαγ. καρύχ' [kaˈrix] Αραβαν. καρύι [kaˈrii] Μισθ., Τσαρικ. καρύ [kaˈri] Αξ., Αραβαν., Μπέηκ. καρύρι [kaˈriri] Σίλ. ...