αργύρια
(ουσ. ουδ.,πληθ.)
αργὐρια
[aˈrʝiria]
Φάρασ.
Από το αρχ. ουσ. ἀργύριον.
Ασημικά, μόνο σε άσμ.
Φάρασ.
:
|| Ασμ.
-Τι να με χαρίσεις Βασίλειε, πάνdα είδη τον κόσμο να χαίρεται;
-Έχω να σε χαρίσω εχρούσια, έχω να σε χαρίσω αργύρια
-Mα εγώ τι θέλω τα εχρούσια, μα τι ποιήσω τα αργύρια; (-Τι θα μου χαρίσεις, Βασίλειε, που να χαίρεται όλος ο κόσμος;
-Έχω να σου χαρίσω χρυσαφικά, έχω να σου χαρίσω ασημικά
-Μα τι τα θέλω εγώ τα χρυσαφικά, τι να τα κάνω τα ασημικά;
(κάλαντα πρωτοχρονιάς)) Φάρασ. -Λουκ.Πετρ.
-Έχω να σε χαρίσω εχρούσια, έχω να σε χαρίσω αργύρια
-Mα εγώ τι θέλω τα εχρούσια, μα τι ποιήσω τα αργύρια; (-Τι θα μου χαρίσεις, Βασίλειε, που να χαίρεται όλος ο κόσμος;
-Έχω να σου χαρίσω χρυσαφικά, έχω να σου χαρίσω ασημικά
-Μα τι τα θέλω εγώ τα χρυσαφικά, τι να τα κάνω τα ασημικά;
(κάλαντα πρωτοχρονιάς)) Φάρασ. -Λουκ.Πετρ.