ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

μούντζα ( ουσ. θηλ. ) μούντζα [ˈmundza] Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Φλογ. μούντσ̑α [ˈmuntʃa] Αξ. μούζα [ˈmuza] Φλογ. μάντζα [ˈmandza] Σινασσ., Φερτάκ. μάντζ̑α [ˈmandʒa] Αραβαν., Γούρδ. ...

μουντός (επίθ.) μουντός [munˈdos] Φάρασ. Από το νεότ. επίθ. μουντός, το οπ. από το μεσν. επίθ. μοῦντος = σκούρος, αναλογ. προς τα συνών. και αντίθετα επίθ. σκοτεινός, φωτεινός, λαμπερός.

Άσχημος : Μουντό ναίκα (Άσχημη γυναίκα) Φάρασ. -Ανδρ. || Ασμ. Δώτσετέ με 'ς έ' μουντό
Χερ σάμbου θωρώ τσ' αν καό,
τα ντάρτε μου είν' 'κατό (Με δώσατε σ' έναν άσχημο,
όταν βλέπω κάποιον και είναι όμορφος,
τα ντέρτια μου είναι εκατό) Φάρασ. -Λαμπρ.

μουράτι ( ουσ. ουδ. ) μουράτι [muˈrati] Σινασσ., Φάρασ. μουράτ' [muʹrat] Σινασσ. μουράτσ̑ι [muˈratʃi] Αραβαν., Σίλ., Φάρασ. μουράdζι [muʹradzi] Σίλ. μουράζι [muˈrazi] Αφσάρ., Τσουχούρ. μιράτ' [miˈrat] Ουλαγ. Πληθ. μιράτια [miˈratça] Ουλαγ. μουράdε [muˈrade] Φάρασ. μουράτσ̑α [muʹratʃa] Αραβαν., Τελμ. μουράζα [muˈraza] Αφσάρ. ...