ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

μούντζα ( ουσ. θηλ. ) μούντζα [ˈmundza] Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Φλογ. μούντσ̑α [ˈmuntʃa] Αξ. μούζα [ˈmuza] Φλογ. μάντζα [ˈmandza] Σινασσ., Φερτάκ. μάντζ̑α [ˈmandʒa] Αραβαν., Γούρδ. ...

μουντός (επίθ.) μουνdός [munˈdos] Φάρασ. Από το νεότ. επίθ. μουντός, το οπ. από το μεσν. επίθ. μοῦντος = σκούρος, αναλογ. προς τα συνών. και αντίθετα επίθ. σκοτεινός, φωτεινός, λαμπερός.

Άσχημος : Μουνdό ναίκα (Άσχημη γυναίκα) Φάρασ. -Ανδρ. || Ασμ. Δώτσετέ με 'ς ε μουνdό
Χερ σάμbου θωρώ τσ' αν καό,
Τα ντάρτε μου είν' 'κατό (Με δώσατε σ' έναν άσχημο
Όταν βλέπω κάποιον και είναι όμορφος
Τα ντέρτια μου είναι εκατό) Φάρασ. -Λαμπρ.

μουράτι ( ουσ. ουδ. ) μουράτι [muˈrati] Σινασσ., Φάρασ. μουράτ' [muˈrat] Σινασσ. μουράτσ̑ι [muˈratʃi] Αραβαν., Σίλ., Φάρασ. μουράτζι [muˈradzi] Σίλ. μουράζι [muˈrazi] Αφσάρ., Τσουχούρ. μιράτ' [miˈrat] Ουλαγ. Πληθ. μιράτια [miˈratça] Ουλαγ. μουράdε [muˈrade] Φάρασ. μουράτσ̑α [muˈratʃa] Αραβαν., Τελμ. μουράζα [muˈraza] Αφσάρ. ...