ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

μούντζα ( ουσ. θηλ. ) μούντζα [ˈmundza] Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Φλογ. μούντσ̑α [ˈmuntʃa] Αξ. μούζα [ˈmuza] Φλογ. μάντζα [ˈmandza] Σινασσ., Φερτάκ. μάντζ̑α [ˈmandʒa] Αραβαν., Γούρδ. ...

μούντος (ουσ. αρσ.) μούνdος [ˈmundos] Φάρασ. Από το επίθ. μουντός υποχωρητ.

Μούντζα : Κόν'σεν ντα α μούνdος τσ̑αι είπεν ντι κι: «Χα, βρωμιέρη!» (Του έρριξε μιά μούντζα και του είπε: "Χα, βρωμιάρη!») Φάρασ. -Παπαδ. Συνών. μούντζα

μουράτι ( ουσ. ουδ. ) μουράτι [muˈrati] Σινασσ., Φάρασ. μουράτ' [muʹrat] Σινασσ. μουράτσ̑ι [muˈratʃi] Αραβαν., Σίλ., Φάρασ. μουράdζι [muʹradzi] Σίλ. μουράζι [muˈrazi] Αφσάρ., Τσουχούρ. μιράτ' [miˈrat] Ουλαγ. Πληθ. μιράτια [miˈratça] Ουλαγ. μουράdε [muˈrade] Φάρασ. μουράτσ̑α [muʹratʃa] Αραβαν., Τελμ. μουράζα [muˈraza] Αφσάρ. ...