μούντζα (ουσ. θηλ.) μούντζα [ˈmundza] Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Φλογ.

Ανακού, Μαλακοπή, Μισθί, Σίλατα, Φλογητά

μούντσ̑α [ˈmuntʃa] Αξ.

Αξός

μούζα [ˈmuza] Φλογ.

Φλογητά

μάντζα [ˈmandza] Σινασσ., Φερτάκ.

Σινασσός, Φερτάκαινα

μάντζ̑α [ˈmandʒa] Αραβαν., Γούρδ.

Αραβανί, Γούρδονος

Από το μεσν. ουσ. μούντζα (Λεξ. Κριαρ.). Η σημ. ‘αράχνη" και 'ιστός αράχνης’ και Πόντ. (Κερασ.)· η σημασιολ. μεταβολή κατά τον Ν. Πολίτη (Λαογρ. Σύμμικτα Β΄, 332-33) είτε λόγω της θεώρησης του ιστού της αράχνης ως ρύπου είτε λόγω του σχήματος της οκτάποδης αράχνης που προσομοιάζει με ανοικτή παλάμη. Κατά τον Κωστάκη (1977: 520), η σημ. ‘αράχνη' είναι τουρκ. προελεύσεως. Για την σύνδεση των σημασιών της 'αιθάλης’ και της 'αράχνης’ πβ. το ουσ. καπνιά Κ. Ιταλ. (Καραναστάσης 1984-1992, λ. καν-νία) και ΙΛΝΕ, λ. ἀράχνη 4.

1. Καπνιά, μουτζούρα καπνού Αξ.

Αξός

Συνών. αιθάλη, κάπνη :4

2. Μούντζα, προσβλητική χειρονομία Σίλ.

Σίλλη

: Ρώκι μου νια μούντζα (Μου έδωσε μιά μούντζα) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

Συνών. μούντος

3. Αράχνη Ανακ., Μισθ., Σίλατ., Σινασσ., Φερτάκ., Φλογ.

Ανακού, Μισθί, Σίλατα, Σινασσός, Φερτάκαινα, Φλογητά

Συνών. αραχθίνα, γαλέ, ορουμτσέκι, σκλάντζη, τσιλιγάδι, φέλεγγας

β. Ιστός αράχνης Αξ., Μαλακ., Φλογ.

Αξός, Μαλακοπή, Φλογητά

4. Είδος χόρτου, λάπατο Αραβαν., Γούρδ.

Αραβανί, Γούρδονος

μουντός ( επίθ. ) μουντός [munˈdos] Φάρασ. ...