ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

άγιασμα ( ουσ. ουδ. ) άγιασμα [ˈaʝazma] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ., Τροχ., Φάρασ., Φερτάκ. άϊασμα [ˈajazma] Μισθ., Σίλ. άασμα [ˈaazma] Μισθ. αγιάσμα [aˈʝazma] Αραβαν. ’γιάσμα [ˈʝazma] Σινασσ. ...

αγιασματάρι (ουσ. ουδ.) αγιασματάρ’ [aʝazmaˈtar] Γούρδ., Σινασσ. αϊασματάρι [aiazmaˈtari] Φάρασ. Από το νεότ. ουσ. ἁγιασματάριον, το οπ. από το ουσ. αγίασμα (θ. αγιασματ-) και το παραγωγ. επίθμ. -άρι.

1. Εκκλησιαστικό βιβλίο που περιέχει την ακολουθία του αγιασμού και άλλες ευχές ό.π.τ. Πβ. ψαλτήρι

2. Αγιαστούρα Σινασσ.

3. Ειδικό μεγάλο δοχείο για τον αγιασμό

αγιασμός ( ουσ. αρσ. ) αγιασμός [aʝaˈzmos] Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Ποτάμ., Σίλ., Σινασσ., Φκόσ. αϊασμός [aiaˈzmos] Σίλ., Τσουχούρ. αασμός [aaˈzmos] Μισθ. αεσμός [aeˈzmos] Φάρασ. εσμός [eˈzmos] Φάρασ. άϊασμος [ˈajazmos] Ουλαγ. ...