ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ουράδι ( ουσ. ουδ. ) ουράδι [uˈraði] Φάρασ. τουράδι [tuˈraði] Σινασσ., Τροχ. βαράδι [vaˈraði] Φάρασ. βράδι [ˈvraði] Κίσκ., Φάρασ. τ͑ουράγια [tʰuˈraʝa] Αξ., Τροχ. τ’ράζα [ˈtraza] Μισθ., Τσαρικ. τ’ράτζα [ˈtradza] Φάρασ. τ’ράτσα [ˈtratsa] Μισθ. Πληθ. βράδε [ˈvraðe] Φάρασ. ...

ουρανί (επίθ.) ουρανί [uraˈni] Σίλ. Από το αρχ. ουσ. οὐρανός και παραγωγ. επίθμ. -ι. Η λ. Πόντ. Πβ. και αρχ. επίθ. οὐράνιος με την μεταγν. σημ. ‘γαλάζιος σαν τον ουρανό’.

Γαλάζιο Συνών. τσινί

ουρανός ( ουσ. ) ουρανός [uraˈnos] Ανακ., Αξ., Αφσάρ., Γούρδ., Σίλ., Φάρασ. ουρανί [uraˈni] Αραβαν. ούρανος ['uranos] Φερτάκ. ούρανο ['urano] Αραβαν. Πληθ. ουράνια [uˈrania] Αξ. ...