ροφωτός (επίθ.) ροφωτός [rofοˈtos] Φάρασ.

Φάρασα

ρουφωτός [rufo'tos] Φάρασ.

Φάρασα

ροφωτό [rofo'to] Αξ., Μαλακ., Σινασσ., Φάρασ., Φλογ.

Αξός, Μαλακοπή, Σινασσός, Φάρασα, Φλογητά

ροφουτό [rofuˈto] Φλογ.

Φλογητά

λοφωτό [lofoˈto] Σίλ.

Σίλλη

λοφ'τό [loˈfto] Σίλ.

Σίλλη

Από το τουρκ. ουσ. rafadan = αβγό μελάτο, όπου και παλ. τύπ. rufadan (ήδη μεσν.). Ορισμένοι αποδίδουν αραβ. προέλευση, βλ. Καραποτόσογλου (1998-1999: 139-140). Ο Meyer (1893: 57), όσο και οι Συμεωνίδης (Symeonidis 1976: 91), Tzitizlis (1987α: 110), Nişanyan (2002-2022: λ. rafadan), Eren (2020, λ. rafadan) και Tietze (2018, λ. rafadan/rufadan) δέχονται ως ετυμολογ. πρόγονο το μεταγν. επίθ. ῥοφητός = αυτός που μπορεί να ρουφηχτεί. Πβ. την νεότ. φρ. αβγά ρουφητά (Μηνάς 2012: 284).

1. Μελάτος (για αβγά) ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ροφωτά 'βά (Αβγά μελάτα) Φάρασ.

Φάρασα

-Ανδρ.

Ανδριώτης 1948

Τ’ αβγό να μου τα ποίσ’τι λοφωτό (To αβγό μου να το κάνετε μελάτο) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

2. Απαλός Φάρασ.

Φάρασα

: Ρουφωτά σ̑έρε (απαλά χέρια) Φάρασ.

Φάρασα

-Ανδρ.

Ανδριώτης 1948

Συνών. παλαχός

Τροποποιήθηκε: 03/09/2025

ρυεύω () ...