ρύπος (ουσ.) Ουδ. ρύπος [ˈripos] Αραβαν., Γούρδ.

Αραβανί, Γούρδονος

ρύπους [ˈripus] Φάρασ.

Φάρασα

ρούπους [ˈrupus] Μισθ.

Μισθί

Από το αρχ. ουσ. ῥύπος = βρωμιά.

Ακαθαρσία, λεκές ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Φορτσιά ντου φορώνεις έχ' ρούπουϊα (το ρούχο που φοράς έχει λεκέδες) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Συνών. ατσαλιά :1, βρώμος, λέρα :1, μποκλούχ, πισλίχι

ρυπώνω ( ρ. ) ρυπώνω [riˈpono] Φάρασ. ρουπώνου [ruˈponu] Μισθ. Παθ. ρυπούμαι [riˈpume] Φάρασ. Αόρ. ρουπώχα [ruˈpoxa] Μισθ. Μτχ. ρουπωμένο [rupoˈmeno] Μισθ. ...