τιουραΐζω (ρ.) τιουραΐζου [tçuraˈizu] Μισθ.

Μισθί

τ͑ουραΐζου [tʰuraˈizu] Μισθ.

Μισθί

Αόρ. τ͑ουράτ'σα [tʰuˈratsa] Μισθ.

Μισθί

τιουριάτ'σα [tçuˈrʝatsa] Μισθ.

Μισθί

Από το τουρκ. ρ. türemek (< παλαιότ. törümek) = α) ξεπηδώ, β) αναπαράγομαι γ) διαλεκτ., πολλαπλασιάζω, μεγαλώνω.

Φυτρώνω, βλασταίνω : Ντου γέλ’μα τ͑ουράτ'σιν (Το σιτάρι βλάστησε) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Dά σπόρουγια ντε τιουριάτ'σαν ακούμ' (Οι σπόροι δεν βλάστησαν ακόμα) -Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Συνών. φυλλώνω, φυτρώνω

Τροποποιήθηκε: 08/05/2025

τιουτιούν ( ουσ. ουδ. ) τ͑ουτ͑ούνι [tʰu'tʰuni] Τσουχούρ., Φάρασ. τϋτΰν' [tyˈtyn] Δίλ. τιουτιούν' [tçu'tçun] Μισθ. τιουτσούν' [tçuˈtsun] Φλογ. τιτίν' [tiˈtin] Αξ. ...