φούσκα (ουσ. θηλ.) φούσκα [ˈfuska] Αξ., Γούρδ., Μισθ., Σίλ., Σινασσ., Φλογ.

Αξός, Γούρδονος, Μισθί, Σίλλη, Σινασσός, Φλογητά

φούσικα [ˈfusika] Μαλακ.

Μαλακοπή

φύστικα [ˈfistika] Ανακ.

Ανακού

Πληθ. φούσικις [ˈfusicis] Μαλακ.

Μαλακοπή

Από το μεταγν. ουσ. φούσκα, το οπ. από το αρχ. δωρ. ουσ. φύσκη (αττ. φύσκα). Ο τύπ. φούσικα με ανάπτυξη [i] εντός της λ. για αποφυγή χασμωδίας.

1. Ουροδόχος κύστη Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σίλ., Σινασσ.

Γούρδονος, Μαλακοπή, Μισθί, Σίλλη, Σινασσός

: || Φρ. Πατλάτ'σιν φούσκα μ' (Έσκασε η φούσκα μου˙ Έχω πολύ έντονη ανάγκη για ούρηση) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

2. Κύστη χολής Αξ.

Αξός

3. Φυσαλίδα Ανακ., Μαλακ.

Ανακού, Μαλακοπή

Συνών. φούσκαρας

φούσκαρας ( ουσ. θηλ. ) φούσκαρα [ˈfuskara] Αραβ., Μισθ., Τροχ., Τσαρικ. φούσ̑κερε [ˈfuʃcere] Αξ. φούσκενε [ˈfuskene] Φλογ. βίσινα [ˈvisina] Σίλατ. Αρσ. φούσκαρας [ˈfuskaras] Μισθ. Ουδ. φίσ̑κερε [ˈfiʃcere] Αραβαν., Γούρδ., Φερτάκ. φίσ̑κενε [ˈfiʃcene] Αραβαν., Ουλαγ., Σίλατ. Πληθ. φούσ̑κιανες [ˈfuʃcanes] Φλογ. φούσ̑καρις [ˈfuʃkaris] Μισθ. φούσκιαρες [ˈfuscares] Αξ. ...