χατρά
(επίρρ.)
χατρά
[xaˈtra]
Ανακ., Αξ., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Σινασσ., Φερτάκ.
χατάρι
[xaˈtari]
Φάρασ.
χατάρ
[xaˈtar]
Σίλ., Σινασσ., Φάρασ.
Από το τουρκ. ουσ. katra ή katre = στάλα, σταγόνα (με παλαιότ. τουρκ. πληθ. katarat). Ο τύπ. χατάρι με μετάθ. του [r]. Το ένα χατρά ίσως από το τουρκ. bir katre (πβ. το τουρκ. ουσ. bir damla). Ίσως στη συνέχεια, μέσω επανανάλυσης, να κατέληξε το χατρά να σημαίνει από μόνο του ‘λίγο’. Κατά τον Ανδριώτη (1948: 78) και Αναστασιάδη (1976: 67), από το τουρκ. επίρρ. kadar.
1. Σταγόνα
Μαλακ.
:
|| Φρ.
Ένα χατρά
(Μια στάλα˙ Πολύ λίγο)
Μαλακ., Αξ., Ανακ.
-Cost.
2. Λίγο
Ανακ., Αξ., Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Φάρασ., Φερτάκ.
:
Ατός έν' χατάρι μέγα 'σ' τε 'μένα
(Αυτός είναι λίγο μεγαλύτερος από μένα)
Φάρασ.
-Αναστασ.
Πήγαν τσαγίρσαν Μακίς, απά ένα χατρά χεκίμιζ’ναι για
(Πήγαν φώναξαν την Μακρίνα, που είναι και λίγο γιατρός, ξέρει κάπως από ιατρική)
Μισθ.
-Pernot.Gall.
Δώσ' με 'να χατρά ψωμί
(Δώσε μου λίγο ψωμί)
Σίλατ.
-Χωλόπ.
Το μαύρον το βόιδι ήτουν χατάρι 'ηρασμένο
(Το μαύρο το βόδι ήταν λιγάκι γερασμένο)
Φάρασ.
-Αναστασ.
3. Ύστερα, μετά από λίγο
Μισθ., Σινασσ., Φάρασ.
β.
Το απόγευμα
Σινασσ.