καμπούκι
(ουσ.)
καbούκ'
[kaˈbuk]
Σεμέντρ.
κ͑αbούγου
[kʰaˈbuɣu]
Σίλατ.
καbι̂́χ'
[kaˈbɯx]
Φλογ.
γαbι̂́χ'
[ɣaˈbɯx]
Αραβαν.
γαbί
[ɣaˈbi]
Γούρδ.
γκαμπι̂́κ'
[gaˈbɯk]
Ουλαγ.
γαbούχι
[ɣaˈbuxi]
Σίλ.
γαμπούχο
[ɣaˈbuxo]
Σίλ.
Από το τουρκ. ουσ. kabuk (< παλ. τουρκ. kabık ή kavık) = α) κέλυφος β) φλούδα γ) κρούστα, όπου και διαλεκτ. τύπ. kabuh, gabuk, gabık. Πβ. νεότ. καβούκι.
1. Δέρμα
Γούρδ., Σίλατ.
:
Το βάρτλακα βγαίνισ̑κε ασ' το γαbί τ'
(Ο βάτραχος συνήθιζε να βγαίνει από το δέρμα του)
Γούρδ.
-Dawk.
Εσ̑ύ αν έκαψες το κ͑αbούγου μ', κι εγώ αλιμνιάς να μη φανεθώ σ' εσένα
(Αν έκαψες το δέρμα μου, δεν θα ξαναπαρουσιαστώ μπροστά σου άλλη φορά)
Σίλατ.
-Dawk.
2. Τσόφλι
Αραβαν., Ουλαγ., Σεμέντρ., Σίλ., Φλογ.
:
Οβγογιού καbούκ'
(Τσόφλι αβγού)
Σεμέντρ.
-ΚΜΣ-ΚΠ280