ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ψοφώ ( ρ. ) ψοφώ [psoˈfo] Αξ., Αραβαν., Αφσάρ., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Ποτάμ., Σίλατ., Σίλ., Τροχ., Φάρασ., Φερτάκ., Φλογ. ψοφού [psoˈfu] Ουλαγ. Παρατατ. ψόφανα [ˈpsofana] Φλογ. ψόφεινα [ˈpsofina] Τροχ. ψοφάνκανα [psoˈfaŋkana] Φάρασ. ψοφάνκινα [psoˈfaŋcina] Αφσάρ. Αόρ. εψόφ'σα [eˈpsofsa] Αξ. ψόφεσα [ˈpsofesa] Τροχ. ψόφ'σα [ˈpsofsa] Αραβαν., Μαλακ., Μισθ., Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ., Φάρασ., Φλογ. ψόφτσα [ˈpsoftsa] Φάρασ. ...

ψυλλίστρα (ουσ.) ψυλλίστρα [psi'listra] Μισθ. ψελλίστρα [pse'listra] Μαλακ. Από το μεταγν. ουσ. ψύλλιον (Plantago psyllium) και το παραγωγ. επίθμ. -ίστρα. Πβ. και μεσν. ψύλλιθρον ‘είδος φυτού, πιθ. η κόνυζα’ καθώς και τους ν.ε. διαλεκτ. τύπ. ψυλλήθρα, ψυλλίστρα ‘κόνυζα’ (Γεννάδιος 1914: 536, 1048).

1. Εδώδιμο φυτό που τρωγόταν ωμό με ψωμί και αλάτι Μισθ.

2. Καλλωπιστικό φυτό, λεβαντίνη Μαλακ.

ψύλλος ( ουσ. ) ψύλλος [ˈpsilos] Γούρδ., Σινασσ., Φάρασ. ψ̑ύλλος [ˈpʃilos] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Ποτάμ., Τελμ., Φερτάκ., Φλογ. ψύλλους [ˈpsilus] Μισθ., Σίλ. ψύ'ος [ˈpsios] Φάρασ. Πληθ. ψύλλ' [psil] Ανακ. ...