ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ψοφαρίζω ( ρ. ) ψοφαρίζω [psofaˈrizo] Αξ., Αραβαν., Μαλακ., Σίλατ., Σινασσ., Φάρασ., Φερτάκ. ψοφαρίζου [psofaˈrizu] Σίλ. ψοφαρώ [psofaˈro] Σίλ. Αόρ. ψοφάρ'σα [psoˈfarsa] Μαλακ., Φάρασ. ψοφάτσα [psoˈfatsa] Ουλαγ. ...

ψόφημα (ουσ. ουδ.) ψόφημα [ˈpsofima] Μισθ., Σίλ. ψόφισμα [ˈpsofizma] Φλογ. Από το μετάγν. ουσ. ψόφημα = θόρυβος. Η σημασιολ. μεταβολή μέσω του ρ. ψοφώ.

1. Θάνατος κυρ. ζώου Μισθ., Σίλ. Συνών. θάνατος, πέθαμα :1, πεθαμός, πεθάνσιμο, χάνημα :2, χάσιμο :1

2. Η εξουδετέρωση ενός παίχτη σε παιχνίδια όπως το ξυλίκι Φλογ.

Τροποποιήθηκε: 22/02/2025

ψόφος ( ουσ. ) ψόφος [ˈpsofos] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ., Τροχ., Φάρασ., Φερτάκ., Φλογ. ψόφους [ˈpsofus] Μαλακ., Μισθ., Τσουχούρ. ...