χοσάφι (ουσ. ουδ.) χοσάφιν [xoˈsafin] Φάρασ.

Φάρασα

χοσάφι [xoˈsafi] Σινασσ.

Σινασσός

χοσ̑άφι [xoˈʃafi] Ανακ., Μισθ., Φάρασ.

Ανακού, Μισθί, Φάρασα

χοσάφ' [xoˈsaf] Αραβ., Ουλαγ.

Αραβισσός, Ουλαγάτς

χοσ̑άφ' [xoˈʃaf] Ανακ., Μισθ.

Ανακού, Μισθί

χουσ̑άβ [xoˈʃav] Αξ.

Αξός

χουσ̑άφ' [xoˈʃaf] Αξ.

Αξός

χοσ̑έφ [xoˈʃef] Μαλακ., Φλογ.

Μαλακοπή, Φλογητά

Πληθ. χοσ̑άφε [xoˈʃafe] Φάρασ.

Φάρασα

χοσ̑άφια [xoˈʃafça] Ανακ., Μισθ., Ποτάμ.

Ανακού, Μισθί, Ποτάμια

χοσ̑έφια [xoˈʃefça] Μαλακ., Ποτάμ.

Μαλακοπή, Ποτάμια

Νεότ. ουσ. χοσάφι, το οπ. από το τουρκ. hoşaf = κομπόστα, όπου και διαλεκτ. τύπ. hoşav.

1. Βρασμένοι ξηροί καρποί (βερίκοκα, σταφίδες, αχλάδια), κομπόστα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Σ̑άνιξαμ’ χοσιάφια μι ντά σταφίϊς τσι ντά μαράσκηνα (φτιάχναμε κομπόστα με σταφίδες και δαμάσκηνα) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Σάνιξαμ' αριαλού φαΐ, σάνιξαμ' χοσάφια (κάναμε αριαλού φαγητό, κάναμε κομπόστες) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

|| Παροιμ. Το γαϊρίδι χοσάφιν τζ̑ο τρώ’, πίνει το νερόν ντου (Το γαϊδούρι κομπόστα δεν τρώει, πίνει το νερό του˙ Για όσους δεν μπορούν να εκτιμήσουν κάτι καλό) Φάρασ.

Φάρασα

-Λουκ.Λουκ.

Λουκόπουλος/Λουκάτος 1951

2. Γιορτινό τραπέζι (μετά τον Σιφώτη) με βραστά ξερά καΐσια, κόλλυβα, κουκιά, ντολμάδες Ποτάμ.

Ποτάμια

χόσι ( επίθ. ) χόσ̑ι [ˈxoʃi] Φάρασ. χόσ' [ˈxos] Ουλαγ. χοσ̑ά [xoˈʃa] Σίλ. χοσ̑άς [xoˈʃas] Σίλ. χουσ̑άς [xuˈʃas] Σίλ. Θηλ. χοσ̑άσα [xoˈʃasa] Σίλ. ...