χορτλαντίζω (ρ.) χορτλατίζω [xortlaˈtizo] Μαλακ., Τροχ.

Μαλακοπή, Τροχός

χορτλατίζου [xortlaˈtizu] Φάρασ.

Φάρασα

χορτλαΐζου [xortlaˈizu] Μισθ.

Μισθί

Αόρ. χορλάτ’σα [xorˈlatsa] Μισθ., Τροχ.

Μισθί, Τροχός

Από τον αόρ. hortladı του τουρκ. ρ. hortlamak = βρικολακιάζω.

Βρικολακιάζω, στοιχειώνω ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Πέανεν, χορτλάτ'σεν, δεν έλιωνε (Πέθανε, βρικολάκιασε, το πτώμα της δεν έλιωνε) -Νίγδελ.Τροχ.

Νίγδελης χχ

|| Φρ. Να χορτλαΐσ’ (να βρικολακιάσει˙ αρά) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Συνών. βορκολακιάζω

χορτλάχος ( ουσ. αρσ. ) χορτλάχ [xorˈtlax] Αραβαν., Μισθ., Τροχ. χορτλάχους [xorˈtlaxus] Φάρασ. χουρτλάχους [xurˈtlaxus] Μισθ. ...