ταρίχι (ουσ. ουδ.) ταρίσ̑' [taˈriʃ] Ανακ.

Ανακού

τερίσ̑' [teˈriʃ] Φλογ.

Φλογητά

τορίκι [ˈtorici] Σινασσ.

Σινασσός

νταρίσ̑' [daˈriʃ] Σινασσ.

Σινασσός

ντερίσ̑' [deˈriʃ] Μαλακ., Σινασσ.

Μαλακοπή, Σινασσός

Πληθ. ταρίχια [taˈriça] Σινασσ.

Σινασσός

τερίσ̑α [teˈriʃa] Σίλατ.

Σίλατα

Από το αρχ. ουσ. ταρίχιον· πβ. και τουρκ. διαλεκτ. τύπ. darık, δάν. από την Ελλ. (Tzitzilis 1987α: 122). Ο τύπ. τορίκι από το τουρκ. ουσ. torik = παλαμίδα ως δάν. από την ελλ. (Tzitzilis 1987α: 122).

1. Παστό ψάρι Ανακ., Μαλακ., Σίλατ., Φλογ.

Ανακού, Μαλακοπή, Σίλατα, Φλογητά

2. Ειδικότ., είδος μπακαλιάρου Σινασσ.

Σινασσός

3. Παλαμίδα κατάλληλη για λακέρδα Σινασσ.

Σινασσός

Τροποποιήθηκε: 25/06/2025

ταρκουρώ ( ρ. ) ταρκουρώ [tarkuˈro] Γούρδ. ...