ταραξάς (ουσ. αρσ.) ταραξάς [taraˈksas] Ανακ., Σίλατ., Σινασσ.

Ανακού, Σίλατα, Σινασσός

ταραξά [taraˈksa] Ανακ., Μαλακ., Σίλατ., Τροχ., Φλογ.

Ανακού, Μαλακοπή, Σίλατα, Τροχός, Φλογητά

ντερεξέ [dereˈkse] Αξ.

Αξός

Πληθ. ταραξάδια [taraˈksaðʝa] Μαλακ.

Μαλακοπή

Από το θ. ταραξ- του ρ. ταράζω και το παραγωγ. επίθμ. -άς.

Είδος σκαλιστηριού ή βέργας έως 0,7 μέτρα μάκρος για το ανακάτεμα των κάρβουνων στην εστία ό.π.τ.

ό.π.τ.

ταράφι ( ουσ. ουδ. ) ταράφι [taˈrafi] Αραβαν., Αραβ., Σεμέντρ., Σίλ., Φάρασ. ταράφ΄ [taˈraf] Αξ., Μισθ., Σινασσ., Τροχ., Φλογ. Πληθ. ταράφια [taraˈfça] Αραβαν. ...