ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κατράμι ( ουσ. ουδ. ) κατράνι [kaˈtrani] Φάρασ. κατράν' [kaˈtran] Αξ., Μαλακ., Τροχ., Φλογ. γατράν' [ɣaˈtran] Δίλ., Ποτάμ., Τροχ. χατράνι [xaˈtrani] Σινασσ., Φάρασ. γιατράν' [ʝaˈtran] Τροχ. χατράμι [xaˈtrami] Μισθ. χατράμ' [xaˈtran] Μισθ. ...

κατσαγάνος (ουσ. αρσ.) qατσ̑αγάνος [qatʃaˈɣanos] Μαλακ. γατσ̑ἀνους [ɣatʃaˈnus] Φάρασ. γασχι̂́νης [ɣaˈsxɯnis] Σινασσ. Από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. kaçağan = α) αυτός που επιδιώκει να το σκάει β) δραπέτης γ) γρήγορο άλογο δ) λαγός (Tietze 2016, λ. kaçağan), όπου και διαλεκτ. τύπ. kaçan, gaçan (Önder 2022: 35, Redhouse, ΤΗΑDS, λ. kaçğın).

Δραπέτης ό.π.τ. Συνών. κατσάκης :2

κατσάδα ( ουσ. θηλ. ) κατσάδα [kaˈtsaða] Μαλακ. κατσάρα [kaˈtsara] Φάρασ. ...