σιγιρντώ (ρ.) σιγιρντώ [siʝirˈdo] Τροχ.

Τροχός

σιγιρτώ [siʝirˈto] Φλογ.

Φλογητά

σιρντάω [sirˈdao] Φάρασ.

Φάρασα

σιιρτάου [siirˈtau] Φάρασ.

Φάρασα

ξιρτώ [ksirˈto] Σινασσ.

Σινασσός

Aπό τον αόρ. sıyırdı του τουρκ. ρ. sıyırmak = ξύνω.

1. Ξύνω κάτι ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. ξύνω

2. Γλείφω εντελώς, ξύνω τον πάτο Φλογ.

Φλογητά

: Αληπίκκα ούλλα σιγίρσεν, έφαγεν τα ας ομπρό τ' (Η αλεπού τα έγλυψε όλα, τα έφαγε από μπροστά της) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

σιγιρτζούχι ( ουσ. ουδ. ) σιγιρτσ̑ούχι [siʝirˈtʃuçi] Φάρασ. σιγριdζ̑ούχε [siɣriˈdʒuxe] Φάρασ. ...