ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γαϊδούρι ( ουσ. ουδ. ) γαϊδούρι [ɣaiˈðuri] Σινασσ. γαϊδούρ' [ɣaiˈður] Γούρδ., Μισθ., Τροχ. γαϊdούρι [ɣaiˈduri] Αραβαν., Σίλ. γαϊdούρ' [ɣaiˈdur] Αξ., Αραβαν., Μισθ., Φερτάκ. γκαϊdούρ' [gaiˈdur] Αξ., Αραβαν., Μισθ., Ουλαγ., Σεμέντρ. καϊdούρ' [kaiˈdur] Ανακ., Αραβαν., Μαλακ., Φλογ. γαϊτούρι [ɣaiˈturi] Σινασσ. γαϊτούρ' [ɣaiˈtur] Σινασσ. qαϊτούρ' [qaiˈtur] Μαλακ., Φλογ. γαϊδίρι [ɣaiˈðiri] Αφσάρ., Σατ., Τσουχούρ., Φάρασ. ...

γαϊδουριώνας (επίθ.) γαϊδουριώνας [ɣaiðuˈrʝonas] Αξ. γαϊdουριώνας [ɣaiduˈrʝonas] Μισθ. Από το ουσ. γαϊδούρι, όπου και τύπ. γαϊdούρ', και το παραγωγ. επίθμ. -ώνας.

Γαϊδουρινός : Γαϊντουριώνας γινάτ’ έεις (Έχεις γαϊδουρινό πείσμα) Μισθ. -Κοτσαν. || Φρ. Γαϊδουριώνας το κ'λάκ' (Το γαΙδουρινό παιδί˙ Γαϊδούρι! (βρισιά)) Αξ. -ΙΛΝΕ 1555

γαϊδουρόκκο ( ουσ. ουδ. ) γαϊδαρόκκο [ɣaiðaˈrokο] Φάρασ. γαϊριδόκκο [ɣairiˈðοkο] Φάρασ. ...