ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

καλέμι ( ουσ. ουδ. ) κ͑αλέμι [kʰaˈlemi] Κίσκ. καλέμ' [kaˈlem] Ανακ., Αξ., Μαλακ., Φλογ. γαλέμι [ɣaˈlemi] Φάρασ. γαλέμ' [ɣaˈlem] Μισθ., Σινασσ., Τσαρικ. γαλα̈́μι [ɣaˈlæmi] Αφσάρ., Τσουχούρ. κ͑αλέ [kʰaˈle] Φάρασ. γαλα̈́μ’ [ɣaˈlæm] Φάρασ. γελέμ' [ʝeˈlem] Τσαρικ. Πληθ. καλέμια [kaˈlemŋa] Αξ. ...

καλεμτήρας (ουσ. αρσ.) γαλεμτήρας [ɣalemˈtiras] Σινασσ. Από το τουρκ. ουσ. kalemtıraş = μαχαίρι για το ξύσιμο του μολυβιού, με παρετυμολ. του β' συνθ. tıraş = ξύρισμα, κούρεμα, προς το παραγωγ. επίθμ. -τήρας.

Όργανο, συνηθ. μικρό μαχαίρι, για το ξύσιμο της μύτης μολυβιού

κάλεσμα ( ουσ. ουδ. ) κάλεσμα [ˈkalezma] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Φλογ. κάλεμα [ˈkalema] Μισθ., Σίλ. κάλιμα [ˈkalima] Μισθ., Φλογ. ...