καλέμι (ουσ. ουδ.) κ͑αλέμι [kʰaˈlemi] Κίσκ.

Κίσκα

καλέμ' [kaˈlem] Ανακ., Αξ., Μαλακ., Φλογ.

Ανακού, Αξός, Μαλακοπή, Φλογητά

γαλέμι [ɣaˈlemi] Φάρασ.

Φάρασα

γαλέμ' [ɣaˈlem] Μισθ., Σινασσ., Τσαρικ.

Μισθί, Σινασσός, Τσαρικλί

γαλα̈́μι [ɣaˈlæmi] Αφσάρ., Τσουχούρ.

Αφσάρι, Τσουχούρι

κ͑αλέ [kʰaˈle] Φάρασ.

Φάρασα

γαλα̈́μ’ [ɣaˈlæm] Φάρασ.

Φάρασα

γελέμ' [ʝeˈlem] Τσαρικ.

Τσαρικλί

Πληθ. καλέμια [kaˈlemŋa] Αξ.

Αξός

Νεότ. ουσ. καλέμι (Mackridge 2021: 77), το οπ. από το τουρκ. ουσ. kalem < ελλ. καλάμι (αντιδάν.). Ο τύπ. κ͑αλέ με αποβ. του τελικού [m] κατά την συνεκφορά με τους αδύνατους τύπους του α' προσώπου της κτητικής αντωνυμίας (π.χ. καλέμ' μ').

1. Kαλέμι, σμίλη Φάρασ.

Φάρασα

2. Καλάμι για γράψιμο, κονδυλοφόρος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: 'φοdές φτένκα κ͑αλέ μου, 'άβι έκοψέ ντα (Όταν έφτιαχνα το καλέμι μου, το μαχαίρι το έκοψε, ενν. το δάχτυλό μου) Φάρασ.

Φάρασα

-Dawk.

Dawkins 1916

|| Φρ. Γουρσουνιού καλέμι (Μολύβι˙ από την τουρκ. φρ. <em>kurşun kalem</em> = καλάμι από μολύβι) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Έν' ανdί γαλα̈́μ' όρτούσκο (Είσαι ίσιος σαν κονδυλοφόρος˙ για άνθρωπο ψηλό με καλό παράστημα) Φάρασ.

Φάρασα

-Λουκ.Λουκ.

Λουκόπουλος/Λουκάτος 1951

β. Στυλό ή μολύβι Τσαρικ., Φάρασ.

Τσαρικλί, Φάρασα

3. Το κοτσάνι του κλήματος μετά το κλάδεμα, το υπόλοιπο της κληματόβεργας Φλογ.

Φλογητά

4. Πληθ., οι αποξηραμένες φέτες κολοκυθιών Αξ.

Αξός

5. Αγκάθι Μαλακ., Σίλατ., Φλογ.

Μαλακοπή, Σίλατα, Φλογητά

: || Ασμ. Έσ̑’ και τάι ζευλιά τ’ παλληκαριού βρασ̑ένια
Έσ̑’ και το βερκένι τ’ κιπρικιού καλέμι
(Έχει και τα ζευγλιά του παλληκαριού βραχίονεςΈχει και την βουκέντρα του σκαντζόχοιρου αγκάθι) Σίλατ.

Σίλατα

-Νίγδ.-Σταμ.

Νίγδελης/Σταματιάδης 2008

Συνών. αγκάθι, ντικένι

καλεμτήρας ( ουσ. αρσ. ) γαλεμτήρας [ɣalemˈtiras] Σινασσ. ...