ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κουρμπαγού (ουσ. ουδ.) κουρμπαγού [kurbaˈɣu] Ανακ., Μισθ. Από το τουρκ. ουσ. kurbağa = βάτραχος, όπου και διαλεκτ. τύπ. kurbağı. Για την σημ. πβ. kurbağacık = α) βατραχάκι β) κόρυζα γ) φουσκάλες στον ουρανίσκο των μικρών παιδιών.

1. Βάτραχος Ανακ. : Κουρλαντά το κουρμπαγού (Κοάζει ο βάτραχος) Ανακ. -Κωστ.Α. Συνών. βάθρακας

2. Αδενίτιδα, παιδική ασθένεια που αντιμετώπιζαν με άλειμμα από κοπανισμένους βατράχους Μισθ.

κουρμπάνι ( ουσ. ουδ. ) κουρμπάνι [kurˈbani] Ανακ. κουρμπάν' [kurˈban] Αξ., Τροχ., Τσελτ. qουρπάν' [qurˈpan] Φλογ. γουρμπάνι [ɣurˈbani] Φάρασ., Φκόσ. γουρμπάν' [ɣurˈban] Δίλ., Μισθ., Τσαρικ. γουρπάνι [ɣurˈpani] Κίσκ., Φάρασ. ...