ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

γερλής ( επίθ. ) γερλής [ʝerˈlis] Σεμέντρ. γερλούς [ʝerˈlus] Φάρασ. γερλή' [ʝerˈli] Αραβ. γερλού [ʝerˈlu] Μισθ. γελ-λούς [ʝelˈlus] Αφσάρ. Θηλ. γερλούσα [ʝerˈlusa] Φάρασ. γελ-λούσα [ʝelˈlusa] Αφσάρ. Πληθ. γερλούδια [ʝerˈluðʝa] Αραβ., Τροχ. ...

γερόκκος (ουσ. αρσ.) γερόκκος [ʝeˈrokos] Φάρασ. γερόκκους [ʝeˈrokus] Φάρασ. Από το ουσ. γέρος και το υποκορ. επίθμ. -όκκος. Πβ. γέρος

Γεράκος : Ήρτε 'στέρου 'σ' το Θεό πιταγμένο α γερόκκος (Μετά ήρθε ένας γεράκος σταλμένος από τον Θεό) Φάρασ. -Dawk.

γερόνι ( ουσ. ουδ. ) γερόν' [ʝeˈron] Αξ. γιαρόν' [ʝaˈron] Μισθ. γιορόν' [ʝoˈron] Αξ., Μαλακ., Μισθ., Τροχ., Τσαρικ., Φλογ. Κλητ. γιόρον' [ˈʝoron] Φλογ. ...