ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γεσίλι (επίθ.) γεσ̑ίλι [ʝeˈʃili] Αφσάρ., Φάρασ. Πληθ. γεσίλε [ʝeˈsile] Φάρασ. Από το τουρκ. επιθ. yeşil = α) πράσινος β) διαλεκτ., αγριόπαπια (επειδή έχει πράσινο κεφάλι). Για την λ. βλ. και Μπόγκας (1959: 125).

1. Πράσινος ό.π.τ. Συνών. πράσινος :1

2. Ως ουσ., το πράσινο χρώμα ό.π.τ.

3. Το χρώμα γενικότερα Φάρασ. : || Ασμ. Τους δι-έσες τα ερτσέδε
αντί λιμλίζ γεσίλε (Έβαλες τις πλεξίδες στην σειρά
σαν του πουλιού τα χρώματα) Φάρασ. -ΕΚΠΑ 2142 Συνών. ρένγκι

4. Αγριόπαπια Φάρασ. : || Ασμ. Έσυρεν τζ̑αι δώτσε τζ̑αι α γεσ̑ίλι
χτες την ευίτσα σον Εζ-Βασίλη (Τουφέκισε και σκότωσε μιά αγριόπαπια
χθες την αυγούλα του Άη-Βασίλη) Φάρασ. -ΕΚΠΑ 2142 Συνών. ντουρνά

γεσίρης ( ουσ. αρσ. ) γεσίρης [ʝeˈsiris] Σινασσ. γεσίρ' [ʝeˈsir] Αξ., Αραβαν., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Φάρασ., Φλογ. γεσ̑ίρ [ʝeˈʃir] Φλογ. Θηλ. γεσίρτ͑σα [ʝeˈsirtʰsa] Φάρασ. Ουδ. γεσίρι [ʝeˈsiri] Φάρασ. Πληθ. γιασίροι [ʝaˈsiri] Φάρασ. γεσίρια [ʝeˈsirʝa] Μισθ. ...